Tendentzi klasikoa “Logozentrikoa” (erdi arotik, XX.menderarte)
-Erdi aroan gremiotan irakasten zen baina XX.mendera hurbiltzean akademiak sortu ziren.
-Biek oinarrian ezaugarri pedagogiko berdinak dituzte.
-Artista eta artisauaren artean ez zegoen bereizketarik.
-Errazenatik zailenera ikasten zen.
-Ikasteko modua irakaslearekin zuzena zen.
-Arau batzuk finkatutak zeuden (adb: ama birginaren arroparen kolorea)
-Imitazioa zen ikasteko modua.
-Gauzak ahalik eta errealago egiten saiatzen ziren.
Eredu erromantikoa/autoadierazpenaren eredua:
-Akademien gainbeheraren ondorioz sortu zen.
-Orain ez daude bilatzen gauzak modu erreal batean egitea akademian. bezala, orain sentitzen dutena adierazi nahi zuten,
-sormena zen haien adierazpen modua
-Eredu hau ikastetxera eramaten zen, gizaki sortzailaren ahalmena.
-Sentimendua arrazoia baino garrantzitsuagoa da.
-Arauaren aurrean askatasuna dago.
-Rosseauren eragina handia izan zen garai honetan, bere ustez: haurra berez dauka sortzeko sena, eskolan egin behar duena laguntzea da.
-Eredu honek zulo batzuk uste ditu eskolan: artea ez da erakusten haurra sena badaukalako, eredua ez dago.
-Sentipenak ezin dira ebaluatu orduan beste iakasgaiekin desoreka sortzen da.
-Erronka dago ikastetxean, arte hezkuntza disziplinatzeko orduan
-Marrazki librea hemen koka dezakegu.
Eredu disziplinarra
-60. hamarkadan Semiotikatik datorrena errespetatzen da.
-arte esanahi zabala hartzen da, bere kontzeptua zabaltzen da.
-Autoadierazpena ez da artearen helburu bakarra izango.
-Artea produzitzeko aukera anitzak izango dira.
-Artearen mugak hedatu dira, teknologi berriak erabiltzen dituzte.
-artea=lengoaia ikusten da. Kodifikatuta dagoen lana.
-Lehen ikasleak irakaskuntzaren prozesuaren protagonismo osoa zuen.
-Irakaskuntzaren marko berri honetan irakasleak jakintsuaren papera beteko du.
-Arrazoia eta autoadierazpena dute garrantzia.
Gaur egun eredu hauek oraindik ere erabiltzen dira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario