ESTEREOTIPOAK

Orokorrean marrazterako orduan estereotipo oso finkatuak izaten dituzte umeek. Adibidez:

Zuhaitzak egiteko estereotipoa oso finkatuta egoten da.

Pertsonak margozterako orduan betiko monigoteak egiten dituzte inolako proportzioak kontuan izan gabe.

Etxeak egiterakoan ere oso irudi antzekoak erabiltzen dituzte.

MARRAZKI LIBREA

Marrazki librea plastika klaseetan erabiltzea ideia ona izan daiteke batzuetan sormena lantzeko, baina ez da oso gomendagarria beti hori erabiltzea, honekin batera Imanol AGIRRE ARRIAGAren artikulu interesgarri baten zati bataukeratu dut, hala ere artikulua askoz luzeagoa da.

Osoa link honetan irakur daiteke:

http://www.hikhasi.com/fitx/fitxategiaJeitsi.php?id=34&emota=6&dok_id=549


Marrazki librearen erabilpenaren arazoak.
Hezkuntza plastikoaren porrota.

Irakasle askorentzat haurren trebetasun grafikoak sailkatu daitezke. Haur batzuk onak eta beste batzuk txarrak izango dira sailkapen honen arabera,
gaitasun hauek ahalmen natural baten ondorio hutsak izango balira bezala edo norberak jaiotzetik aldaezina duen trebetasun

bat izango balitz bezala. Hau dela eta, haurrak marrazkigintzarako gaitasuna erakusten badu onartua ikusiko du bere trebetasun hori,baina zer egiten dugu horrelako ahalmenik erakusten ez duen haurrarekin?

Normalean ez da ezer egiten eta haurra bere garapen bakartiaren arabera geratzen da. Justu beste edozein arloan gertatzen den aurkako jarrera da honako hau, hain zuzen ere; irakurketan, idazketan edo aritmetika arloan berehala saiatzen baikara irakaskuntza prozesuan sortzen diren arazoei
konponbidea bilatzen. Batzuen ustez jarrera pedagogiko hau marrazkigintzaren, eta orokorrago, artearen ezaugarrien ondorio logiko bat
izango litzake. Hain zuzen ere, oso hedatua dagoen jarrera batek dio haurrari marrazten erakusteak bere autoadierazpen naturala oztopatzea eta
hiltzea dela; nolabait ere, haurren marrazkien aberastasuna

autoadierazpen “naturalaren” ondorio zuzentzat hartuz. Inori ez zaio bururatzen, ordea, idazketarako eta irakurketarako ematen dugun irakaskuntzak haurrek gero burutuko dituzten olerkietan edo narrazioetan
inolako eragina izango duenik.

ARTEAREN HISTORIA OSO LABURRA

Artean hiru garai nagusi egon dira eta garai bakoitzak bere ezaugarriak ditu:

Aro klasikoa: Migel Angeletik XIX mederarte: Gai erlijiosoak ziren nagusi, atearen bezero nagusia eliza zen. Imitazioaren bidez sortzen zen artea (ikusten zutena margoztuz).

Aro modernoa(XX. mendean): Artea eraberritu zen, artistek kanon klasikoarekin amaitu zuten, imitazioa utzi zuten eta sormena lantzen hasi ziren.

Aro postmodernoa (XX. mende bukaera): Gai sozialak dira nagusi, gizartearen aldaketak, arazoak, kritikak...

Arte hezkuntza

Erabaki dut zein izango den nire blogaren gaia: Arte hezkuntza. Nire ustez irakasgai hau oso garrantzitsua da, gehien bat hezkuntzaren lehen urteetan, bertan gaitasun psikomotoreak nahiko lantzen direlako. Horretaz aparte daukan garrantzia baino gutxiago ematen diogula pentsatzen dut, matematika, gaztelania... baino askoz garrantzi gutxiago.

Gai honekin batera, plastikan, oso garrantzitsua da umearen sormena lantzea. Honi buruz artikulu interesgarri bat aurkitu dut:

Garrantzitsuena da umearen adierazpen librea eta sormena indartzea. Sortze-lana oso pertsonala da. Horregatik, irakasleak ezin du interbenitu ereduak proposatzen, ez da bidezkoa lanak zuzentzea, inola ez sujeritu zer egin behar duen.

Umeak duen irudimena oso handia da, beraz, hark berak aukeratuko du zer egin. Sarritan, helduek galderen, baliospenen eta balorazioen bidez sormen -prozesua bidean hartu egiten dugu; eta ahaztu egiten dugu prozesu bera dela inportantea eta ez emaitza.

Umeak libreki eskuz erabili behar du materiala. Ikertzeko aukerak materialetan dautza.

Oso inportantea da euskarri eta tresna ugari eskaintzea, materiala berritzea eta zaintzea (pintzel garbiak, puntak zorrotzak, margoak nahastu gabe, ongi margozten duten errotuladoreak...). Bitxikeria hauek ondorioekin erlazio zuzena dute.

Nire ustez marrazki librea eta sormena baino askoz gauza gehiago landu behar dira.